CBM jest detektorem typu fixed target, oznacza to, że wiązka z detektora trafia w tarczę. Na/w tarczy następują kolizje jonów wiązki z jądrami atomów tarczy. Ze względu na wysoką energię wiązki, cząstki wyprodukowane w zderzeniach mają tendencję lecieć "za tarczę" i tam będą ustawione poszczególne subdetektory CBM-u.
Detektor CBM zbudowany jest z następujących subdetektorów:
- MVD - Micro Vertex Detector - to składający się z 4 warstw detektor półprzewodnikowy o bardzo wysokiej rozdzielczości przestrzennej, umożliwi między innymi rekonstrukcję krótkożyciowych cząstek, rozpadających się niemal w miejscu produkcji.
- STS - Sillicon Tracking System - to składający się z 8 warstw detektor półprzewodnikowy, posiada gorszą rozdzielczość przestrzenną niż MVD ale może zbierać dane przy maksymalnej częstotliwości zderzeń (tj. 10 MHz). STS będzie głównym detektorem służącym do rekonstrukcji cząstek, detektor ten będzie znajdował się w polu magnetycznym wytwarzanym przez magnes, umożliwi to pomiar pędu i ładunku naładowanych cząstek.
- TOF - detektor ten będzie mierzył czas przelotu cząstek, to plus informacja o pędzie i ładunku z STS umożliwi identyfikację cząstek.
- RICH - Ring Imaging Cherenkov - to detektor zoptymalizowany do identyfikacji elektronów, wykorzystuje on efekt Czerenkowa. Efekt ten występuje, gdy naładowana elektrycznie cząstka porusza się w danym ośrodku szybciej niż wynosi w nim prędkość światła. Elektron o tym samym pędzie co hadron posiada dużo większą prędkość, fakt ten wykorzystuje się do oddzielenia elektronów od cięższych cząstek. Przykładowo jeśli nasz detektor ma prędkość propagacji światła równą 0.999c to każdy elektron o pędzie powyżej 0.011 GeV/c będzie emitował promieniowanie Czerenkowa, ale pion musi już mieć pęd powyżej 3.3 GeV, proton zaś, aż 20 GeV/c.
- TRD - Transition Radiation Detector - polepszy możliwości identyfikacji cząstek - szczególnie szybkich elektronów (RICH nie pozwala na identyfikację elektronów o pędzie powyżej 6 GeV/c ponieważ wtedy również hadrony zaczynają "wchodzić w nadświetlną i świecić Czerenkowem").
- MuCh - Muon Chamber - detektor zoptymalizowany do identyfikacji mionów, istotnym elementem składowym są grube warstwy absorbera, który "filtruje" inne cząstki (miony są jednymi z najbardziej przenikliwych cząstek wytworzonych w zderzeniu, więc jeśli ustawi się coś grubego po drodze, to to co będzie zarejestrowane za takim czymś, będzie niemal na pewno mionem).
- PSD - Projectile Spectator Detector - umożliwi charakteryzację zderzeń, służy do pomiaru cząstek, które zostały "lekko potrącone" w pierwszym etapie zderzenia, więc niosą informację o początkowej fazie zderzeń, dzięki temu można będzie zmierzyć centralność zderzeń czy płaszczyznę reakcji.
CBM będzie zbierał dane w trzech trybach:
- elektronowym, zoptymalizowanym do pomiarów (anty)elektronów, będzie tutaj używane MVD, a za STS będzie RICH, będzie tu można jednak rejestrować również hadrony oraz hiperjądra
- mionowym z MUCH za STS
- hadronowym z TRD za STS, zoptymalizowanym do pomiarów hadronów i hiperjąder
Tak złożona "zmienna geometria" detektora jest konsekwencją chęci przeprowadzenia pomiarów różnych typów cząstek, co wymaga zastosowania detektorów zoptymalizowanych raz do jednego, raz do drugiego typu pomiarów.
Ciekawostka - CBM będzie w tym samym pomieszczeniu co inny detektor - HADES (High Acceptance Di-Electron Spectrometer), przy czym sam HADES zbiera dane od 2002 roku [1].